Yorrick Peters
Mijn eerste zoon14 maart 2000
Mijn zoon Yorrick
Op 14 maart 2000 mocht ik mama worden van het allermooiste mannetje van heel de wereld, mijn zoon Yorrick. Helaas is mijn mannetje niet levend geboren, maar letterlijk tijdens de laatste perswee overleden. Hij is blijven hangen achter mijn schaambeen en heeft daardoor een zware hersenbloeding gehad. Teveel druk op zijn hersentjes? Teveel druk op zijn longen? Ik zal het verder nooit weten.
Mijn mannetje heeft niet mogen leven. Hij is voor altijd bij me, in gedachten en met zijn ziel.
Zijn oogjes heb ik nooit gezien en dat doet pijn… heel veel pijn!
Zelfs na zoveel jaren wordt het verdriet en het gemis niet minder. Het wordt alleen anders…
Ik blijf hem missen... het klopt gewoon niet...
14 maart 2025
Het is alweer 25 jaar geleden… Een kwart eeuw!
Een 25 jarig huwelijk is bijzonder, wat is dit dan?
Voor mij is het al 25 jaar zonder jou, met alleen jou in mijn gedachten. Voor mij is het al 25 jaar verdriet om het gemis van jou. Gewoon nog steeds bitter en rauw. Voor mij is het als de dag van gisteren, dat ik je levenloze lichaam in mijn armen mocht houden. Voor mij is het nu al 25 jaar dat ik door moet zonder jou. Een belofte aan jouw vervullend dat ik zou leven tot de dood ons weer samen brengt. En ja, ik leef! Al 25 jaar zonder jou!
Na Yorrick ben ik nog 2x mama mogen worden, van een prachtige zoon Yorian en een mooie dochter Yannicka. Yorian is op 9 april 2001 geboren en Yannicka is op 18 september 2002 geboren. Alletwee zijn zij via een keizersnede op deze wereld gekomen.
Ik ben ontzettend trots op mijn twee andere kinderen. Ze gaan alle uitdagingen in het leven aan en benutten hun plek in deze mooie wereld ten volle! Ze staan beiden inmiddels op eigen benen. WOW!!
En natuurlijk geniet ik van mijn gezin, maar Yorian en Yannicka zullen het gat nooit kunnen opvullen… Het grote gapende gat in mijn hart, gevuld met liefde voor mijn eerste zoon Yorrick.
Ik neem mijn verdriet mee in mijn graf…
Chantal
